AHDE VEFA
Hz. Ömer ra arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler. Derler ki:
-Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne gerekiyorsa lütfen yerine getiriniz." Bu söz üzerine Hz. Ömer ra suçlanan gence dönerek:
—Söyledikleri doğru mu? diye sorar, Suçlanan genç der ki:
—Evet, doğru efendim.
Bu söz üzerine Hz Ömer:
—Anlat bakalım nasıl oldu? diye sorar:
Bunun üzerine genç anlatmaya başlar, der ki:
—Ben bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanım. Ailemle
beraber gezmeye çıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi.
Affedersiniz, hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki dönen bir defa
daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım. Arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir taş attı atım oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım, babası öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret, dedi.
Bu söz üzerine Hz Ömer ra:
—Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam. Madem suçunu da kabul ettin, dedi.
Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:
—Efendim bir özrüm var, diyerek konuşmaya başladı:
—Ben memleketinde zengin bir insanım. Babam rahmetli olmadan bana epey
bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım.
Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah cc indinde sorumlu olursunuz. Bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim. Bu üç gün içinde yerime birini bulurum, der.
Hz. Ömer dayanamaz der ki:
—Ey genç! Sen bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?!"
Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar, der ki:
—Bu zat benim yerime kalır. O zat dediği kişi, Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaşlarından olan, Amr İbni As' dan başkası değildir. Hz. Ömer ra, Amr'a dönerek,
—Ey Amr, delikanlıyı duydun, der. O yüce sahabe:
—Evet, ben kefilim, der ve genç adam serbest bırakılır.
Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzeredir, ama gençten bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e ra çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni As'a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz, derler.
Hz. Ömer ra kendinden beklenen cevabı verir der ki:
—Bu kefil babam olsa fark etmez cezayı infaz ederim.
Hz Amr İbni As ra ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki:
—Biz de sözümün arkasındayız, merak etmeyiniz."
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek der ki:
—Evladım, gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?" Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insanı için pek de önemli olmayan) "AHDE VEFASIZLIK ETTİ" demeyesiniz diye geldim der.
Hz. Ömer ra başını bu defa çevirir ve Amr Ibni As'a ra der ki:
—Ey Amr, sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?
Amr İbni As (Allah kendisinden ebediyen razı olsun), vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir:
—Bu kadar insanın içerisinden beni seçti. "İNSANLIK ÖLDÜ " dedirtmemek için kabul ettim" der.
Sıra gençlere gelir, derler ki:
—Biz bu davadan vazgeçiyoruz.
Bu sözün üzerine Hz Ömer ra:
-"Ne oldu? Biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz, ne oldu da
vazgeçiyorsunuz?" der.
Gençlerin cevabı da dehşetlidir:
-"MERHAMETLI İNSAN KALMAMIŞ" demeyesiniz diye..
ALINTIDIR
] 
Paz Ocak 04, 2009 9:51 pm