vazgeçilmez bi aşkın mektubu bu....
herkes mektubuna,hasret yada özlemden bahseder genelde,ama ben,
önce duyduğum heyacanı ,sevinci,sonrada acımı anlatıcam.
önce ondan bahsedim isterseniz,mutluluğa hasret kalmış, tertemiz kalbiyle
bu hayatta mücadele etmeye çalışıyordu,en tebessümlü haliyle.
onu ilk gördüğümde okadar sade ,okadar saf, okadar masum gelmiştiki bana
yani sevmemek imkansız gibiydi.ona yaklaşmayı okadar çok istemiştimki aslında,
ama içindeki acıyı hissettikçe nekadar çaresiz olduğunu görünce,
bide bende,karşısına çıkıpta hayatını alt üst etmek istemedim.
tabi ben bunları düşünürken ,aslında aynı anda oda bana karşı
hemen hemen bu, duyguları besliyormuş duyduğuma göre.
tabiki mutlu oldum hatta çok sevindim,bi heyecan
sarmıştı içimi daha önce hiç yaşamadığım.ve....
onunla aynı ortamda bulunduğumuzda yalnız kalmıştık,ve ben ona hissettiklerimi,
söyliyecektim,korkmasaydım ama.inanın,hiçte okadar kolay deil aslında.
çünkü onu,üzecek en ufak bir hata dahi yapmak istemiyodum,oda beni istediği halde.
neyseki buna bir mektupla çare buldum ve yazdım en saf duygularla.
oda bana cevap yazarak mutluluğumuzun,ilk adımını atmış olduk.
ve inanın bana,iki aşık insanın yaşacağı en güzel anları yaşadık onunla.
her defasında ,ne zaman birbirimizi görsek,aynı heyacanı paylaşıyorduk.
onun eline dokununca, gözlerine bakınca, hatta dudaklarına ilk temas ettiğim an,
kalbim duracak gibiydi.herşey bukadar güzel giderken,taki bir üçüncü kişi,
girene dek hayatımıza.onu biri,istiyordu,yani evlilik teklifi gelmişti ona,
akrabasından,ve ailesinin bilgisi doğrultusunda.yapacak birşey yoktu,
artık ilişki üç kişiyle yürümeye başlamıştı.ve....
ben yapılması en güç fedakarlığı yapacaktım,onun hayatından çıkıp,
hiçte sevmediği bir insanla evlenmesine izin verecektim.
onunda yapacağı birşey olmadağından,sessiz kalıp ama istemediği halde,
anlaşmıştık.ama tek bir isteğim vardı ondan ne olursa olsun,mutlu ol dedim.
içim acıyarak,kader dedim kendi kendime, kendimi avutuyordum aslında.
neyse o artık görüşmelere başlamış,ufakta olsa hazırlık yapıyordu evlilik için.
ama şu varki çocuk gerçekten seviyordu onu,bu bana teselli oluyordu.
ve ben tekrardan acılara dönüp,hayatımı yeniden yaşamaya başlamıştım.
hatta bana davetiye bile gelmişti.inanın bana gittim ve onu o en güzel beyazlıkla ,
görmek istedim.yüzü gülüyordu taki beni görünceye kadar.başında demiştim ya,
hayatına giripte alt üst etmek istememiştim,oldu işte o güzel gözlerini ,
gördüğümde bana öyle bakmıştıki resmen yalvarıyordu bana beni burdan götür diye.
yapamadım,yine korktum,ve bende bir mektupla cevap yazdım.
ve dedimki,ben sadece seni sevmek istedim ve ben bu başardım seni sevdim.
sende beni sevdin,yanında olmasam bile ben seni yüreğimle sevicem,
insan hayal kurarken yaşaya bileceğin hayaller kurmalı,
bense onunla bir ömür olabilme hayali kurmuştum.
olmadı işte,tek tememnim kimse benim yaptığım gibi yapmasın,
korkmasın sevgiden,ve sakın durma, git sevdiğine sarıl bir daha
bırakmamak üzere....
ALINTI
] 
Paz Ocak 04, 2009 9:54 pm