Acemi Avcı

Hepimiz gelecekteki günlerimizin güzel olmasını temenni ederiz. Umarım o günlere kavuşmak için bir çaba gösteriyorsunuzdur. “Görmek görecek noktaya gelmekle mümkündür.” Görme noktasından, gördüklerini sizlere anlatan öğretmenlerinizin sözleri sizler için kılavuz sözlerdir. O sözler bazen bir bilgi, bazen bir nasihat, bazen de bir uyarı olabilir. Sizler öğretmenlerinize güvenin, yolunuz aydınlık olsun…

Biz, arkadaşlarımızla zaman zaman ava çıkarız. Kuş vuramadığımız zamanlar doğanın güzelliği bizi şair yapar, dökülür dudaklarımızdan mısralar. Bu durumu bilen, dergimizle ilgilenen arkadaşlar, benden bir avcı hikâyesi ve bir dörtlük istediler. Âcizane aktarıyorum.

Oldukça eski zamanlardan Ben-i Adem’in biri kuş avına merak sarmış. Kuş avında yeni olan Ben-i Adem, çetin bir balıkçıymış. Balıkçılığın inceliklerini bildiği gibi kuş avının da püf noktalarını öğrenmek istemiş. Aklına her konuda hükmü olan devrin Kadı’sı gelmiş. Vakit kaybetmeden tüfeğini kapıp komşusu olan Kadı’nın kapısına dayanmış. Maalesef Kadı evde yokmuş. Oğlu varmış. Kadı’nın oğlu da iyi yetişmiş biriymiş. Yeniçerilerin, gece yarısı, sahurda hoşaf kazanını kaldırmalarına kızıyor, çevresindekilere tımar sisteminin eksiklerini anlatıyormuş. Ekonomiye de kafası iyi çalışırmış. Ordu sefere gitmeden arpa alır, odsunun süvari takımına sefer zamanında iki katına satarmış.

Bizimki, kadı olmayınca kadı oğlu ile tüfeklerini ellerine almışlar. Azıklarını bohça yapıp, omuzlarına atıp yola koyulmuşlar. Onları bu haliyle görenler avcıdan çok bohçacıya benzetirlermiş. Az gitmişler, uz gitmişler derken avlak yerine gelmişler. Kadı oğlu bizimkine dönerek “karatavuk avlayacağız, normal büyüklükte siyah bir kuştur. Sen şu yemişlerin karşısındaki evsinde otur, ben yukarıdaki suyu bekleyeceğim” deyip ayrılmış. Derken çok geçmeden yemişin kuru dallarına iki kuş birden konmuş. Bizimkinin kalbi atmaya, elleri titremeye başlamış. Tetiğe basmak aklına anca gelmiş. Kuşlardan biri düşmüş. Kuşu yerden alıp soluk soluğa kadı oğluna koşmuş. Kadı oğlu kuşa şöyle bir baktıktan sonra “Bu karatavuk değil. Arap bülbülü, kara tavuk daha siyahtır, daha iridir. Konar konmaz cuk cuk der” bizimki üzgün şekilde yerine döner. Beklemeye başlar. Derken siyah hem de iri bir kuş, dalı sallayarak konar. Yalnız kuş cuk cuk değil de gak gak der. Ben-i Adem önce sıkmakta tereddüt eder. Birden kararını verir “ha cuk cuk ha gak gak, yok arasında pek fark” diyerek tetiğe basar. Kuşu alır almaz müjdeli haberi kadı oğluna ulaştırır. Kadının oğlu gülümseyerek bakar ve “Bu da karga” der Ben-i Adem bozulur. Fakat renk vermek istemez.


Yiyeceksek çayın yanında kıymalı börek
Olmaz o arap bülbülü, bu karga diyerek
Elbet ikisinden olur bol soğanlı bir tepsi çörek
Çaktırmadan anlatırız yarın avcılığımızı övünerek

der, kuşları torbaya atar. Sağdan soldan kuş böreği yiyenler dikkat etmeli…

bu hikayenin yanına bir zamanlar yazmış olduğum şiirden bir dörtlüğümü koyayım.

Bir gün görmek istersem seni
Çok uzaklarda aramayacağım
Bakıp gözyaşı damlalarına
Seni onlardan soracağım
Kalbimi zincire vurup
Sinemden kovacağım
Kabristana taht kurup
Dönüşünle avunacağım.